Το προαιώνιον τούτο ερώτημα αναδύεται κάθε φορά που (νομίζουμε ότι..) διαβάζουμε πίνακες δυναμομέτρησης και συγκρίνουμε καμπύλες (..νταξ για την παραλία, αλλά σε Ntm ???).
Μια ελαφρά αποσαφήνιση των 2 ταλαιπωρημένων αυτών όρων, μάλλον θα βοηθήσει στον διαχωρισμό τους (και στο μπλέξιμο, γιατί όπως θα δούμε παρακάτω, εμπλέκονται "τα μάλα"...).
Η ΡΟΠΗ, σαν φυσικό μέγεθος, ορίζεται σαν το γινόμενο μιας δύναμης επί την (κάθετη) απόσταση από το σημείο που ασκείται, οπότε και η τιμή της είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις τιμές της δύναμης ή της απόστασης ή και των δύο.
(Αν δεν μπορούμε να κόψουμε το κεφάλι μιας φρακαρισμένης βίδας με συγκεκριμένου μήκους κλειδί, χρησιμοποιούμε προέκταση...)
Η ροπή ενός κινητήρα εξαρτάται από την πίεση που ασκεί το εκτονούμενο μετά την καύση μίγμα πάνω την κεφαλή του εμβόλου. ( Η πίεση είναι δύναμη ανά επιφάνεια, αλλά θεωρείστε την σαν σκέτη δύναμη...)
Η πίεση όμως που ασκούν τα αέρια κατά την εκτόνωσή τους δεν είναι σταθερή, γιατί καθώς προχωράει η εκτόνωση το έμβολο κατεβαίνει με αποτέλεσμα να αυξάνει συνεχώς ο χώρος που έχουν στην διάθεσή τους τα αέρια, με συνέπεια η πίεση να μην παραμένει σταθερή.
Έτσι "βγαίνει" μια μέση πίεση καύσης.
Για τον υπολογισμό της ροπής του κινητήρα, που είναι άμεσα εξαρτημένη από την μέση πίεση, χρησιμοποιούμε τον τύπο:
ΡΟΠΗ = Κ Χ μέση ενεργός πίεση Χ όγκος κυλίνδρου
όπου Κ ένας συντελεστής που έχει σχέση με τις απώλειες λόγω τριβών (τον αφήνουμε ήσυχο..).
Τα παραπάνω συμβαίνουν κάθε φορά που έχουμε μια εκτόνωση.
Αν αυξήσουμε τον ρυθμό περιστροφής του κινητήρα μας, επόμενο είναι να έχουμε περισσότερες εκτονώσεις (στην ίδια χρονική διάρκεια) άρα και μεγαλύτερη παραγωγή Έργου.
Εφόσον το Έργο ισούται με το γινόμενο μιας δύναμης επί την μετατόπιση (που προκάλεσε η δύναμη), περνάμε στην περίφημη ΙΣΧΥ του κινητήρα μας, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από το Έργο στην μονάδα του χρόνου ( W = P X t, σας γ@μω τα Λύκεια....).
Όσο πιο πολλές φορές περιστρέφει ο κινητήρας μας ένα σταθερό φορτίο, τόσο μεγαλύτερο έργο (άρα και ισχύ) παράγει....
Η ιπποδύναμη λοιπόν είναι ίση με:
ΙΣΧΥΣ = Κ2 Χ μέση ενεργός πίεση Χ όγκος κυλίνδρου Χ ρυθμός περιστροφής
Ακόμη ΠΙΟ ΑΠΛΑ : Η ιπποδύναμη είναι το γινόμενο της ροπής επί τις στροφές του κινητήρα.
Τούτων δοθέντων, για να πετύχουμε αύξηση της ροπής χρειάζεται να αυξήσουμε την μέση ενεργό πίεση (τα περί συμπίεσης και πλήρωσης των κυλίνδρων, που λέγαμε....).
Για να πετύχουμε αύξηση της ιπποδύναμης, μπορούμε επίσης να αυξήσουμε την μέση ενεργό πίεση η/και τον ρυθμό περιστροφής.
Ηλίου φαεινότερον ότι με αύξηση της ροπής (μέσω αυξημένης συμπίεσης) ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ έχουμε και αύξηση της ιπποδύναμης...
.
.
.
.
.
.
Σε περιορισμούς ρυθμού περιστροφής, "κρέμασμα" κινητήρα στα κόκκινα, διαφορετική κορύφωση ροπής και πποδύναμης κ.λ.π. θα περάσουμε "εν ευθέτω χρονικό διάστημα"...
Απάντηση με παράθεση
) να υπολογίσουμε τα παραπάνω, βρίσκουμε ότι η ταχύτητα ροής του μίγματος ενός μέσου κινητήρα ξεπερνάει κατά πολύ τα 300 Km/h !!!