Είχε φτάσει οκτώ και, έπρεπε να βρω κάμπινγκ. Βρίσκω πινακίδα για ένα και, κόβω μέσα. Πάω στην ρεσεψιόν ήταν ένας αχώνευτος χοντρός Νορβηγός του λέω, για σκηνή κοιτάει τον τιμοκατάλογο 130 ΝΟΚ (14ε). Κοιτάω έξω το καιρό εβρεχε, τον ρωταω για σπιτακι…400 ΝΟΚ (43ε).
Καλα λεω θα το σκεφτω και παω να κανω τσιγαρο.
Σφιγγόμουν γιατί δεν είχα ξαναστησει σκηνή στην ζωή μου και υπό βροχή, δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω.
- Έλα μωρέ σιγά... Μπαίνω μέσα, του λέω...
- Θα στήσω σκηνή, έχει πουθενά δέντρα για να με προστατέψουν από την βροχή …
- Όχι!
- Καλά θα το σκεφτώ... Και βγαίνω έξω
Τότε θυμάμαι ότι στα πεντε χιλιόμετρα είχε και άλλο κάμπινγκ, ανεβαίνω στο μηχανάκι και εξαφανίζομε. Πάω στο άλλο έκλειναν εκείνη την ώρα. Τα ίδια, 100 και 400…
- Οχι εντάξει, θα στήσω σκηνή
- Αν θες μου λέει έχω και ένα μικρό δωματιάκι με 200 ΝΟΚ (21ε), ενδιαφέρεσαι;
- Και το ρωτας!!
Μπαίνουμε στο σπιτάκι
Και ηταν τρελα
- Μόνο αν θες να μην ανοίξεις τέρμα την θέρμανση...
Ναι καλά με που φεύγει, τσιτώνω το καλοριφέρ βγάζω μπότες και κάλτσες για να στεγνώσουν. Τα πόδια μου ήταν μούσκεμα, οι μπότες τελικά δεν ήταν και πολύ αδιάβροχες... Και άραξα.
Σε σχεση με το περσινό μου ταξίδι πείρα πολλά μαθήματα, για αυτό και οργανώθηκα κάπως καλύτερα. Όπως, ότι πείρα δυο κινητά το δικό μου και της Ανθής έτσι, αν χαλάσει το ένα να έχω το άλλο. Αλλά με το μπήκα στην Νορβηγία το κινητο της Ανθης μπλόκαρε και δεν έβγαζε σήμα. Παιδευτικά να το φτιάξω τίποτα, πήραμε τηλέφωνο την wind τίποτα. Έτσι έμεινα με ένα χαλασμένο κινητό και ένα κινητό που δεν φόρτιζε με τίποτα, έξοχα!!
Βγήκα έξω να δω το μέρος …