Καλοκαιρι του 2018 παιρνω την κοπελα μου με τα λιγα λεφτα που μας ειχαν μεινει για να παμε 2 μερες στην Ανδρο και πρωτη φορα που επαιρνα το Beverly μου σε νησι λεμε να παμε στο κεντρο το βραδακι να προλαβουμε να δουμε τιποτα φτανουμε εκει σε ενα μισαωρο χαλαρη διαδρομη αλλα ξαφνικα νυχτωσε επειδη καναμε βολτες και περασε η ωρα και ξεκινοντα να παμε προς το σπιτι το σκοταδι ειχε κατακλύσει ολο το νησι δεν υπηρχαν φωτα πουθενα εγω χεσμενος πανω στο μηχανακι να μην βλεπεις που ειναι οι στροφες , δεξια ,αριστερα και πισω μας το ΑΠΟΛΥΤΟ σκοταδι με την κοπελα μου πισω να με πιανει τοσο σφυχτα που νομιζα θα μου σπασει τα κοκκαλα επειδη φοβοταν με τον ΤΡΟΜΕΡΟ αερα που ειχε λες και θα μας πετουσε απο το μηχανακι κατω εκανα κοντα 1:30 ωρα να φτασω μπορω να πω οτι ηταν απο οτι ηταν απο τις πιο τρομαχτηκες και απιστευτες στιγμες πανω στο μηχανακι μου.