Ένα ταξίδι στα Άγραφα αποτελεί την ''πρόκληση του αυθεντικού''.Ένα ταξίδι σε χρονομηχανή.Απο τους ατελείωτους ασφαλτόδρομους και τις πόλεις με ζωή που αναγκαστικά περνάς,φτάνεις σε ένα κομμάτι της Ελλάδας που ελάχιστα έχει αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες.Ο ασφαλτόδρομος προχωρά με πολύ αργά βήματα μέχρι το χωριό Άγραφα και απο εκεί και μετά τηλεμεταφέρεσαι στο παρελθόν.Χωματόδρομοι παντού,χωριά με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους και διαδρομές που τραβερσάρουν απότομες πλαγιές και ενίοτε κινούνται σε μεγάλα υψόμετρα χαρίζοντας εκπληκτική θέα.Υπάρχουν σημεία που όπου και να κοιτάξεις βλέπεις αιχμηρές κορυφές,δάση και τίποτα άλλο.Σαν να βρίσκεσαι πολύ μακριά απο τον πολιτισμό,και έτσι είναι.Βρίσκεσαι κοντά μεν αλλά ταυτόχρονα και μακριά.
Άγραφα ονομάστηκαν γιατί επι Τουρκοκρατίας το δύσβατο ανάγλυφο έκανε αδύνατη την επίσκεψη για επιβολή φόρων, συνεπώς δεν υπήρχαν γραμμένα σε κάποια λίστα αυτά τα χωρια.Έτσι λένε τουλάχιστον.Αλήθεια-Ψέμματα?Ίσως. Όμως όποιος έχει γυρίσει αυτά τα μέρη γνωρίζει καλά είναι οτι δεν είναι καθόλου απίθανο αυτό το σενάριο.Ακόμη και τώρα η μετακίνηση είναι δύσκολη στα Άγραφα,πόσο μάλλον το χειμώνα.
Φανταστείτε τώρα, με κάποιον τρόπο να με παρακολουθεί ένας άνθρωπος που ζούσε πριν 200 χρόνια εκεί.Να βλέπει κάποιον που έρχεται απο την Αθήνα μέσα σε μια μέρα,γράφει 80 χιλιόμετρα μέσα εκεί και γυρνάει πάλι στην Αθήνα.Πόσο τρελό θα του φαινόταν?
Είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτήν την εποχή όπου οι αποστάσεις έχουν πραγματικά μικρύνει και βλέπουμε μέρη που οι παλιότεροι άνθρωποι θα χρειάζονταν μέρες για να τα δούν.Φυσικά δε βάζω καν στην εξίσωση οτι τα παλιότερα χρόνια η ζωή ήταν τόσο δύσκολη που η έννοια ''ταξίδι'' δεν υπήρχε καν στο λεξιλόγιο αυτών των ανθρώπων.
Έτσι λοιπόν ένας απο τους τυχερούς ανθρώπους της σημερινής εποχής ξεκίνησε το πρωί της Κυριακής για τα Άγραφα.Απο τα μέσα της εβδομάδας σκόπευα να κάνω μια εξόρμηση εκεί γιατί ο καύσωνας δεν άφηνε πολλά περιθώρια για κάπου πιο μακριά.Τα Άγραφα ήταν ο τέλειος προορισμός,θα ξεκινούσα νωρίς το πρωί κατα τις 7.00,στις 10.15 με 10.30 θα βρισκόμουν στην κοιλάδα του Αγραφιώτη και όλη την υπόλοιπη μέρα θα κρατιόμουν σε μεγάλα υψόμετρα παραμένοντας δροσερός.Δυστυχώς το πρόγραμμα δε βγήκε όπως θα ήθελα και λόγω εργασιακών υποχρεώσεων αναγκάστηκα και έφυγα στις 10.15.Ο ήλιος ήταν ήδη ψηλά και οι θερμοκρασίες μεγάλες ανεβάζοντας τον βαθμό δυσκολίας της εξόρμησης κατακόρυφα.
Το μοναδικό πραγματικά δροσερό σημείο που πέτυχα ήταν η σήραγγα λίγο πριν το Καρπενήσι.Ένα φυσικό αιρκοντίσιον!Γενικά είχε ζέστη,όχι δραματική όπως στα χαμηλά υψόμετρα αλλά ενοχλητική.Τα πράγματα δε βελτιώθηκαν ποτέ ακόμη και στα μεγάλα υψόμετρα καθώς πλέον είχε μεσημεριάσει.
Ο χάρτης των χωμάτινων διαδρομών που έκανα είναι ο εξής.
Απο το Καρπενήσι έφτασα Βίνιανη και απο εκεί στη Δάφνη απο όπου ξεκίνησε η χωμάτινη περιήγηση.Ακολούθησα το δρόμο για Μαυρομμάτα.Ήταν περίπου 14.00 το μεσημέρι.