Ανοίγω τα μάτια μου κατά τις 10.00 πμ και όμως νομίζω ότι ακόμη κοιμάμαι.
Όχι μόνο κοιμάμαι, αλλά ονειρεύομαι κιόλας ότι έχει ηλιοφάνεια.
Το τηλέφωνο χτυπάει..η φωνή του Tifoefs στην άλλη άκρη της γραμμής.
' Έλα ρε κοιμάσαι?' μου λέει.
' Όχι πιά' απαντάω και τον ρωτάω...
' Τί καιρό κάνει στα λημέρια σου?'
' Έχει ήλιο' μου απαντάει και συνεχίζει ' Είσαι για βόλτα στην Ουτρέχτη να πάρουμε λάδια για την μπούσα, να φάμε Ελληνικό σουβλάκι και μετά να πάμε για καρυδόπιττα στο Ελληνικό καφενείο?'
Του υπενθυμίζω ότι είναι Κυριακή και τα εμπορικά είναι κλειστά όμως με αποστομόνει λέγοντας ότι κάθε 1η Κυριακή του μήνα τα εμπορικά στην Ουτρέχτη είναι ανοιχτά.
Να και κάτι που μάθαμε μετά από 7 χρόνια παραμονής...ή τουλάχιστον νόμιζα ότι είχα μάθει.
Η πρότασή του είναι άκρως δελεα(ρ)στική και μετά από 50 γρήγορα χιλιόμετρα είμαι στο σπίτι του.
Τα μηχανάκια έτοιμα προς αναχώρηση