Ποίηση και μουσική

[Tsber]

Μάντεψε ποιος έχει σειρά στο ξεψάχνισμα...

Σήμερα τα παρέλαβα και διάβασα μέχρι στιγμής τις 21 πρώτες σελίδες από την Αστέρινη... το End of rivers με άγγιξε ιδιαίτερα!!! Διαβάζω τα ποιήματα ακούγοντας πάντα instrumental Progressive, με ταξιδεύει...

Ε, τι να πω τώρα, με συγκινείς ιδιαιτέρως...

Πώς να μην είμαι χαρούμενος όταν τα βιβλία μου εκπληρώνουν τον αντικειμενικό τους σκοπό, διαβάζονται!

Έχε υπόψη ότι το κόκκινο με το πράσινο έχουν δώδεκα χρόνια διαφορά.

Αυτή η χρονιά ήταν εξαντλητική γιατί δουλεύω ταυτόχρονα πάνω σε δύο βιβλία διαφορετικά, το ένα είναι ποίησης και ευελπιστώ να εκδοθεί πριν τις γιορτές το αργότερο και τότε με το καλό θα το παραλάβεις με κορδέλα και αφιέρωση

[Coyote.V]

Ε, τι να πω τώρα, με συγκινείς ιδιαιτέρως...

Πώς να μην είμαι χαρούμενος όταν τα βιβλία μου εκπληρώνουν τον αντικειμενικό τους σκοπό, διαβάζονται!

Έχε υπόψη ότι το κόκκινο με το πράσινο έχουν δώδεκα χρόνια διαφορά.

Αυτή η χρονιά ήταν εξαντλητική γιατί δουλεύω ταυτόχρονα πάνω σε δύο βιβλία διαφορετικά, το ένα είναι ποίησης και ευελπιστώ να εκδοθεί πριν τις γιορτές το αργότερο και τότε με το καλό θα το παραλάβεις με κορδέλα και αφιέρωση

Το μόνο που θέλω να μου πεις είναι με ποια σειρά να τα διαβάσω, αύριο θα παραγγείλω και τα υπόλοιπα τέσσερα... δεν βιάζομαι μπορώ να περιμένω μέχρι να πάρω και τα υπόλοιπα. Ήμουν λίγο επιφυλακτικός στην αρχή με το τι θα διαβάσω. Τελικά δεν το μετάνιωσα καθόλου και όχι δεν το κάνω επειδή είμαστε στο φόρουμ για ποζεριά αλλά γιατί πραγματικά αξίζουν, αλλιώς δεν θα έγραφα τίποτα. Να είσαι σίγουρος για αυτό.
Πάντα διαβάζω ποίηση ειδικά όταν χειμωνιάζει. Φυσικά θα ήθελα και αφιέρωση. Αν με το καλό ανέβω Θεσσαλονίκη θα τα φέρω μαζί μου να τα υπογράψεις.

[Tsber]

Το μόνο που θέλω να μου πεις είναι με ποια σειρά να τα διαβάσω, αύριο θα παραγγείλω και τα υπόλοιπα τέσσερα... δεν βιάζομαι μπορώ να περιμένω μέχρι να πάρω και τα υπόλοιπα. Ήμουν λίγο επιφυλακτικός στην αρχή με το τι θα διαβάσω. Τελικά δεν το μετάνιωσα καθόλου και όχι δεν το κάνω επειδή είμαστε στο φόρουμ για ποζεριά αλλά γιατί πραγματικά αξίζουν, αλλιώς δεν θα έγραφα τίποτα. Να είσαι σίγουρος για αυτό.
Πάντα διαβάζω ποίηση ειδικά όταν χειμωνιάζει. Φυσικά θα ήθελα και αφιέρωση. Αν με το καλό ανέβω Θεσσαλονίκη θα τα φέρω μαζί μου να τα υπογράψεις.

Να είσαι καλά φίλε μου, θα τα πούμε και με πμ, θα σου πρότεινα να τα διαβάσεις κατά χρονολογική σειρά μόνο τα ποιήματα στα Ελληνικά και μετά μόνο τα ποιήματα στα αγγλικά.

Δεν πειράζει που διάβασες την Αστέρινη πρώτα γιατί, αναπόφευκτα, είναι κάπως διαφορετικό βιβλίο από τα υπόλοιπα λόγω της αφιερωματικής του φύσης.

Κανονικά όλα τα βιβλία είναι αυτόνομα στοιχεία μίας νοητής αλυσίδας, αλλά μια που θα τα έχεις όλα στη διάθεσή σου η παραπάνω προσέγγιση είναι η πιο ενδιαφέρουσα κατά τη γνώμη μου.

[TheRegulator]

Δεν είναι ακριβώς ποίηση, και δεν έχω γράψει τίποτα εδώ και πολυ καιρό αλλά here goes nothing. Υγ. Είναι στα αγγλικά γιατί ήταν μήνυμα στο άτομο που μου είπε να ξεκινήσω να γράφω ξανα..

The wind.

He was stressed, life has been an emotional roller coaster, but deep down he prefers it that way. He doesn’t like the monotony, nor the bland lifestyle. He rides, but eventhough normally he drives with all the equipment this time he decided not to! He wanted to feel the October fresh air, he needed to feel the air, like back in the day. Left his phone, his wallet only the keys and the cigarettes.

This time though, he knew better, he wore his lid, left the visor open and stormed down the empty roads of a Swiss town.

His trustful ninja was happy, every gear change and flames popped out of the exhaust. He was happy, Man and machine were one and he felt the fullest he’s been in a while.

He was feeling the air through his fingers and he was humming a song that didn’t make sense, but everything made sense in his head.
He was free, like the wind, that was going through his fingers, in his face, like back in the day when he was a kid. Everything smelled beautiful, there was no stress anymore, nothing negative.
The bike, the wind and him. The three of them, like the old days!

[Tsber]

Δεν είναι ακριβώς ποίηση, και δεν έχω γράψει τίποτα εδώ και πολυ καιρό αλλά here goes nothing. Υγ. Είναι στα αγγλικά γιατί ήταν μήνυμα στο άτομο που μου είπε να ξεκινήσω να γράφω ξανα..

The wind.

He was stressed, life has been an emotional roller coaster, but deep down he prefers it that way. He doesn’t like the monotony, nor the bland lifestyle. He rides, but eventhough normally he drives with all the equipment this time he decided not to! He wanted to feel the October fresh air, he needed to feel the air, like back in the day. Left his phone, his wallet only the keys and the cigarettes.

This time though, he knew better, he wore his lid, left the visor open and stormed down the empty roads of a Swiss town.

His trustful ninja was happy, every gear change and flames popped out of the exhaust. He was happy, Man and machine were one and he felt the fullest he’s been in a while.

He was feeling the air through his fingers and he was humming a song that didn’t make sense, but everything made sense in his head.
He was free, like the wind, that was going through his fingers, in his face, like back in the day when he was a kid. Everything smelled beautiful, there was no stress anymore, nothing negative.
The bike, the wind and him. The three of them, like the old days!

Μπράβο Δημήτρη, ωραία μεταφέρεις αυτή την όμορφη αίσθηση, η απόλαυση που μόνο η μοτοσικλέτα μπορεί να προσφέρει είναι μία εμπειρία ξεχωριστή που μετατρέπει τον συνδυασμό φαινομενικά απλών στοιχείων και παραγόντων σε μία μοναδική αλληλουχία ηλεκτρικών σημάτων που αναζοπυρώνουν τους νευρώνες και αγγίζουν την ψυχή κάθε φορά

[BELZEBOYLIS]

EXEI ΚΙ O ΦΤΩΧΟΣ ΠΟΥΛΙ

Οδυσσέας Ελύτης (2 Noεμ. 1911-18 Μαρτ. 1996),
από την ποιητική συλλογή ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ

Να ’χεις στόλους και βαπόρια
και πλεούμενα πελώρια
Με το δένε και το λύνε
λίγο βέβαια δεν είναι
Όμως της ζωής το αλάτι
βρίσκεται μες στο κρεβάτι
Μια μονάχα μες στις δέκα
να ’ναι αληθινή γυναίκα

Και τα τέτοια δεν τα θέλει
Κύριε Γιώργο κύριε Τέλη
Μάθετέ το είναι καιρός
ίδια τα ’δωκε ο Θεός
Τι λιγάκι τι πολύ
έχει κι ο φτωχός πουλί

[Tsber]

EXEI ΚΙ O ΦΤΩΧΟΣ ΠΟΥΛΙ

Οδυσσέας Ελύτης (2 Noεμ. 1911-18 Μαρτ. 1996),
από την ποιητική συλλογή ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ

Μια μικρή διευκρίνιση μόνο, το ποίημα ανήκει στην ποιητική συλλογή Τὰ Ρῶ τοῦ Ἔρωτα που αποτελείται από τις εξής ενότητες:

Μικρές Κυκλάδες, Το θαλασσινό τριφύλλι, Η Παναγιά των Κοιμητηρίων, Ο Χαμαιλέων, Οι Ανορθογραφίες, Τ’ Αφανέρωτα, Τα Ρω του Έρωτα, Τραγούδια από τον Brecht, Τραγούδια από τον Lorca.