Gandalf dr685sm
30/03/2005, 10:29
Έχουμε συνιθίσει να διηγόμαστε ιστορίες που συνήθως έχουμε περάσει με μοτοσυκλέτες…. Νομίζω όμως ότι αυτή με το αυτοκίνητο με μια παρέα φίλων , αξίζει τον κόπο να την μοιραστώ μαζί σας….
Προορισμός κάπου βόρεια στην Ελλάδα μας….
Μέσο…. Ένα Peugeot 306…Παρέα …..στο σύνολο 5 άτομα , διαστάσεων …εχμμμ…. Μεγάλων….
Η όλη ιστορία ξεκίνησε με ένα τηλεφώνημα με ένα φίλο που έριξε την ιδέα της εκδρομής για τριήμερο και φυσικά κανείς δεν είπε όχι… Η αναχώρηση αποφασίστηκε για Πέμπτη βράδυ …και όταν λέμε βραδυ , μιλάμε για κατά τις 01.00 για να αποφύγουμε τα δρομολόγια από φορτηγά και άλλα στα Τέμπη και στον Μαλιακό….
Μαζευόμαστε λοιπόν Πέμπτη βράδυ στην Πλατεία της Δροσιάς , που είναι πιο κοντά στην Εθνική και στο σπίτι μου. Βρίσκει δικαιολογία ο ένας από αυτούς , (να σημειώσω ότι έχει ιδιαίτερη αδυναμία στο φαγητό…. Που το βάζει όμως ο άτιμος;….δεν του φαίνεται) και αφού έχει φάει από το πρωί , ότι είχε η καντίνα κοντά στην δουλειά , τρώει και ένα σουβλάκι από τα πικάντικα της γειτονιάς, υπο τις απειλές της παρέας ότι αν τον πιάσει κανά «κόψιμο» θα τον υποχρεώσουμε να τα κάνει εν κινήσει , μέσα από το ανοιχτό παράθυρο….
Το ξεκίνημα μας βρίσκει στην διαδρομή , λίγο σαρδελοποιημένους καθώς 3 άτομα του 1.80+ στο πίσω κάθισμα του Peugeot δεν είναι και η καλύτερη λύση… Σαφώς και υπήρξε όμως απεριόριστο γέλιο και πάλι απειλές , ότι αν υπάρξουν «κενώσεις», κοινώς κλάσιμο, θα τον υποχρεώσουμε όποιον είναι να κάτσει δεμένος στο καπό του αυτοκίνητου με χταπόδια στους -2 οπου είχε έξω…. Βλέπεις λίγο πριν τα Χριστούγεννα είναι ακόμα χειμώνας και στην Ε.Ο. το κρύο είναι διπλάσιο από ότι στα αστικά κέντρα….
Οι ιστορίες και τα ανέκδοτα έδιναν και έπαιρναν μέσα στο αμάξι… Το ευχάριστο ήταν ότι όλη η διαδρομή ήταν άδεια , μιας και η ώρα ήταν πλέον πολύ περασμένη. Μιλάμε για απίστευτο γέλιο… Γνωρίζετε πως είναι όταν 5 κολλητοί , κάνουν πλάκα , υπό συνθήκες «κονσερβοποιήσης» μέσα σε ένα μικρό όχημα…. Απίστευτα πειράγματα και εκεί που γινόταν αυτό…τσουπ… να σου ο άλλος με ένα κουτί μπισκότα για να του κόψουν την όρεξη όπως είπε…. Μα τι στο διάολο… ταινία έχει αυτό το παιδί;…
Πρώτη στάση στην Λαμία, όπου πήραμε λίγο νερό και κανά καφέ , καθώς το ταξίδι ακόμα ήταν μακρύ και σίγουρα το να κοιμηθεις σε κάτι τέτοιο , θα αφαιρούσε την μισή χαρά του ταξιδιού… αυτή ήταν η επίσημη δικαιολογία , καθώς γνωρίζαμε ότι όποιος έκανε το λάθος να κοιμηθεί , θα γινόταν πειραματόζωο των υπολοίπων στο αυτοκίνητο….όπως και έγινε…
Λίγο πριν τα Τέμπη , «συνελήφθη» ο ένας , υπό κράτος ύπνου… το τι ψίχουλα του βάλαμε στο αυτί…. Τι νερό να στάζει πάνω στο πρόσωπο του…. Νομίζω ότι ακόμα μας την φυλάει για το επόμενο ταξίδι…Και εκεί που το διασκεδάζαμε …να σου και το μπλόκο… μας κάνουν νόημα να σταματήσουμε , μιας και είναι σίγουρο ότι έτσι όπως μας είδαν , αξύριστους με φόρμες , στριμωγμένους μέσα στο λευκό όχημα με τα φιμέ τζάμια, μόνο για λαθρομετανάστες κάναμε ή για τίποτα τύπους όπως στις ταινίες , που ανοίγει η πόρτα του αυτοκινήτου και από τον καπνό , «μυρωδάτων χορταρικών» , νομίζεις ότι είναι η Χαλυβουργική μέσα…. Αφού διεπίστωσαν ότι είμαστε απλά , μια παρέα με σπαστική κολλίτιδα από τα γέλια, μας αφήνουν να φύγουμε….Να σημειώσω ότι κατά την διάρκεια του ελέγχου, ο φίλος μας με την δικαιολογία του άγχους , καταβρόχθισε ένα σετάκι από τυρόπιτες που είχε πάρει από την Λαμία…. Υπό απειλές του οδηγού , οι αν του το γεμίσει με «τυρόπιτες» το αυτοκίνητο, δεν θα σταματήσει πουθενά μετά για να πάρει και άλλη τροφοδοσία….
Λίγο πριν την Θεσσαλονίκη…. Ομίχλη… θα μου πείτε οι βόρειοι τώρα…σιγά το φαινόμενο… ναι καλά….ρε παιδιά μιλάμε να μην βλέπουμε 20cm μπροστά…. Τίποτα…πως λέμε «φώς στο τούνελ»… εδώ ήταν «τοπίο στην Ομίχλη»…λες και είχε χαρμανιάσει ο τόπος και άρχισαν να κάνουν «λουλά» όλοι μαζί…. Εντωμεταξύ να περνάνε αυτοκίνητα από δίπλα μας με τα χίλια…. Όπου πετάγεται το …. «Α ρε Δαρβίνε… είχες μιλήσει για εξέλιξη αλλά ότι κάποιοι θα είχαν αναπτύξει και ικανότητες νυχτερίδας με sonar δεν μπορούσες να το βρείς»…. Πραγματικά ρε παιδιά… μιλάμε εμείς είμασταν με 30-40 και δεύτερη ταχύτητα, και από δίπλα μας να περνάνε με 60-70 τουλάχιστον….
Αφού λοιπόν για μια ώρα περίπου νιώσαμε σαν ανιχνευτές σε ζούγκλα κάτω από ομίχλη, και αφού έπεσαν και μερικές προτάσεις , του στυλ να βγεί κάποιος στο καπό του αυτοκινήτου με ένα φακό ομίχλης που είχαμε για να κάνει τον φάρο , μπας και προσπαθήσει να πέσει πάνω μας κανά «πλοίο της ασφάλτου»..(δεν μιλάω για ΧΧ αλλά για νταλίκες) , κατορθώσμα και μπήκαμε στην είσοδο της Θεσσαλονίκης, που τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα….
Παρκάρουμε στην παραλία… μην ρωτήσετε πως βρήκαμε το parking …μην ξεχνάτε ότι ήταν γύρω στις 4.30 , 5 παρά… άδεια ήταν …. Και αφού με γρύλλους και λοιπά άλλα εργαλεία , γίναμε και πάλι Homo Erectus από τα τελικά σίγμα που είχαμε γίνει μέσα στο αυτοκίνητο, ξεκίνησαμε για να πάρουμε τον δεύτερο καφέ και … «Κάτι να φάμε ρε παιδιά»…από ποιόν άλλο;….
Εικόνα ….
Πέντε τύποι περπατούν , μάλλον σέρνουν τα πόδια τους , ξημερώματα , εντελώς ατημέλητοι… με αθλητικά και καπελάκια , και δεν συμμαζεύεται , με φασαρία και πειράγματα…. Το επόμενο ήταν να μας σταματήσουν για έλεγχο λίγο πιο κάτω… Τίποτα το ανυσηχητικό…. Προχωράμε… φτάνουμε στο Everest , όπου οι σκύλοι , μάλλον μας φοβήθηκαν ,μιας και όταν φτάσαμε , την «κοπάνησαν» και οι τρείς…
Αναστήριξη ηθικού λοιπόν και σώματος, με τον φίλο μας , να θέλει να βρεί τσουρέκι με σοκολάτα στις 05.00 το πρωί.. βέβαια από μια άποψη τον καταλαβαίνω , μιας και όλος ο τόπος μύριζε από αυτό το πράγμα…
Προορισμός κάπου βόρεια στην Ελλάδα μας….
Μέσο…. Ένα Peugeot 306…Παρέα …..στο σύνολο 5 άτομα , διαστάσεων …εχμμμ…. Μεγάλων….
Η όλη ιστορία ξεκίνησε με ένα τηλεφώνημα με ένα φίλο που έριξε την ιδέα της εκδρομής για τριήμερο και φυσικά κανείς δεν είπε όχι… Η αναχώρηση αποφασίστηκε για Πέμπτη βράδυ …και όταν λέμε βραδυ , μιλάμε για κατά τις 01.00 για να αποφύγουμε τα δρομολόγια από φορτηγά και άλλα στα Τέμπη και στον Μαλιακό….
Μαζευόμαστε λοιπόν Πέμπτη βράδυ στην Πλατεία της Δροσιάς , που είναι πιο κοντά στην Εθνική και στο σπίτι μου. Βρίσκει δικαιολογία ο ένας από αυτούς , (να σημειώσω ότι έχει ιδιαίτερη αδυναμία στο φαγητό…. Που το βάζει όμως ο άτιμος;….δεν του φαίνεται) και αφού έχει φάει από το πρωί , ότι είχε η καντίνα κοντά στην δουλειά , τρώει και ένα σουβλάκι από τα πικάντικα της γειτονιάς, υπο τις απειλές της παρέας ότι αν τον πιάσει κανά «κόψιμο» θα τον υποχρεώσουμε να τα κάνει εν κινήσει , μέσα από το ανοιχτό παράθυρο….
Το ξεκίνημα μας βρίσκει στην διαδρομή , λίγο σαρδελοποιημένους καθώς 3 άτομα του 1.80+ στο πίσω κάθισμα του Peugeot δεν είναι και η καλύτερη λύση… Σαφώς και υπήρξε όμως απεριόριστο γέλιο και πάλι απειλές , ότι αν υπάρξουν «κενώσεις», κοινώς κλάσιμο, θα τον υποχρεώσουμε όποιον είναι να κάτσει δεμένος στο καπό του αυτοκίνητου με χταπόδια στους -2 οπου είχε έξω…. Βλέπεις λίγο πριν τα Χριστούγεννα είναι ακόμα χειμώνας και στην Ε.Ο. το κρύο είναι διπλάσιο από ότι στα αστικά κέντρα….
Οι ιστορίες και τα ανέκδοτα έδιναν και έπαιρναν μέσα στο αμάξι… Το ευχάριστο ήταν ότι όλη η διαδρομή ήταν άδεια , μιας και η ώρα ήταν πλέον πολύ περασμένη. Μιλάμε για απίστευτο γέλιο… Γνωρίζετε πως είναι όταν 5 κολλητοί , κάνουν πλάκα , υπό συνθήκες «κονσερβοποιήσης» μέσα σε ένα μικρό όχημα…. Απίστευτα πειράγματα και εκεί που γινόταν αυτό…τσουπ… να σου ο άλλος με ένα κουτί μπισκότα για να του κόψουν την όρεξη όπως είπε…. Μα τι στο διάολο… ταινία έχει αυτό το παιδί;…
Πρώτη στάση στην Λαμία, όπου πήραμε λίγο νερό και κανά καφέ , καθώς το ταξίδι ακόμα ήταν μακρύ και σίγουρα το να κοιμηθεις σε κάτι τέτοιο , θα αφαιρούσε την μισή χαρά του ταξιδιού… αυτή ήταν η επίσημη δικαιολογία , καθώς γνωρίζαμε ότι όποιος έκανε το λάθος να κοιμηθεί , θα γινόταν πειραματόζωο των υπολοίπων στο αυτοκίνητο….όπως και έγινε…
Λίγο πριν τα Τέμπη , «συνελήφθη» ο ένας , υπό κράτος ύπνου… το τι ψίχουλα του βάλαμε στο αυτί…. Τι νερό να στάζει πάνω στο πρόσωπο του…. Νομίζω ότι ακόμα μας την φυλάει για το επόμενο ταξίδι…Και εκεί που το διασκεδάζαμε …να σου και το μπλόκο… μας κάνουν νόημα να σταματήσουμε , μιας και είναι σίγουρο ότι έτσι όπως μας είδαν , αξύριστους με φόρμες , στριμωγμένους μέσα στο λευκό όχημα με τα φιμέ τζάμια, μόνο για λαθρομετανάστες κάναμε ή για τίποτα τύπους όπως στις ταινίες , που ανοίγει η πόρτα του αυτοκινήτου και από τον καπνό , «μυρωδάτων χορταρικών» , νομίζεις ότι είναι η Χαλυβουργική μέσα…. Αφού διεπίστωσαν ότι είμαστε απλά , μια παρέα με σπαστική κολλίτιδα από τα γέλια, μας αφήνουν να φύγουμε….Να σημειώσω ότι κατά την διάρκεια του ελέγχου, ο φίλος μας με την δικαιολογία του άγχους , καταβρόχθισε ένα σετάκι από τυρόπιτες που είχε πάρει από την Λαμία…. Υπό απειλές του οδηγού , οι αν του το γεμίσει με «τυρόπιτες» το αυτοκίνητο, δεν θα σταματήσει πουθενά μετά για να πάρει και άλλη τροφοδοσία….
Λίγο πριν την Θεσσαλονίκη…. Ομίχλη… θα μου πείτε οι βόρειοι τώρα…σιγά το φαινόμενο… ναι καλά….ρε παιδιά μιλάμε να μην βλέπουμε 20cm μπροστά…. Τίποτα…πως λέμε «φώς στο τούνελ»… εδώ ήταν «τοπίο στην Ομίχλη»…λες και είχε χαρμανιάσει ο τόπος και άρχισαν να κάνουν «λουλά» όλοι μαζί…. Εντωμεταξύ να περνάνε αυτοκίνητα από δίπλα μας με τα χίλια…. Όπου πετάγεται το …. «Α ρε Δαρβίνε… είχες μιλήσει για εξέλιξη αλλά ότι κάποιοι θα είχαν αναπτύξει και ικανότητες νυχτερίδας με sonar δεν μπορούσες να το βρείς»…. Πραγματικά ρε παιδιά… μιλάμε εμείς είμασταν με 30-40 και δεύτερη ταχύτητα, και από δίπλα μας να περνάνε με 60-70 τουλάχιστον….
Αφού λοιπόν για μια ώρα περίπου νιώσαμε σαν ανιχνευτές σε ζούγκλα κάτω από ομίχλη, και αφού έπεσαν και μερικές προτάσεις , του στυλ να βγεί κάποιος στο καπό του αυτοκινήτου με ένα φακό ομίχλης που είχαμε για να κάνει τον φάρο , μπας και προσπαθήσει να πέσει πάνω μας κανά «πλοίο της ασφάλτου»..(δεν μιλάω για ΧΧ αλλά για νταλίκες) , κατορθώσμα και μπήκαμε στην είσοδο της Θεσσαλονίκης, που τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα….
Παρκάρουμε στην παραλία… μην ρωτήσετε πως βρήκαμε το parking …μην ξεχνάτε ότι ήταν γύρω στις 4.30 , 5 παρά… άδεια ήταν …. Και αφού με γρύλλους και λοιπά άλλα εργαλεία , γίναμε και πάλι Homo Erectus από τα τελικά σίγμα που είχαμε γίνει μέσα στο αυτοκίνητο, ξεκίνησαμε για να πάρουμε τον δεύτερο καφέ και … «Κάτι να φάμε ρε παιδιά»…από ποιόν άλλο;….
Εικόνα ….
Πέντε τύποι περπατούν , μάλλον σέρνουν τα πόδια τους , ξημερώματα , εντελώς ατημέλητοι… με αθλητικά και καπελάκια , και δεν συμμαζεύεται , με φασαρία και πειράγματα…. Το επόμενο ήταν να μας σταματήσουν για έλεγχο λίγο πιο κάτω… Τίποτα το ανυσηχητικό…. Προχωράμε… φτάνουμε στο Everest , όπου οι σκύλοι , μάλλον μας φοβήθηκαν ,μιας και όταν φτάσαμε , την «κοπάνησαν» και οι τρείς…
Αναστήριξη ηθικού λοιπόν και σώματος, με τον φίλο μας , να θέλει να βρεί τσουρέκι με σοκολάτα στις 05.00 το πρωί.. βέβαια από μια άποψη τον καταλαβαίνω , μιας και όλος ο τόπος μύριζε από αυτό το πράγμα…