iosif
30/04/2008, 12:12
Σπούδασα τον κόσμο με το ταξίδι»
Μόλις 24 χρόνων και έχει διασχίσει με μηχανή 46.000 χλμ. από την Ελλάδα στην Ινδία
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Θόδωρος Νικολάου thnikolaou@dolnet.gr
«Κολύμπι, βόλτες στην απέραντη και έρημη αμμουδιά με τη μοτοσυκλέτα, κατασκήνωση βλέποντας τον ροδοκόκκινο ήλιο να σβήνει σιγά σιγά μέσα στη θάλασσα και ύπνος κάτω από τ΄ αστέρια, στην αμμουδιά, έξω από το αντίσκηνο, ακούγοντας το κύμα». Λίγες γραμμές από το ημερολόγιο του Ηλία Βροχίδη
«Από μικρός ήθελα να ταξιδεύω μόνος μου σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της γης. Τότε οι μεγάλοι μού μάθαιναν ότι είναι ανέφικτο. Διαπίστωσα ότι απλώς δεν ήξεραν». Ο Ηλίας Βροχίδης είναι μόλις 24 χρόνων και ήδη έχει εκπληρώσει κατά το ήμισυ το παιδικό του όνειρο.
Σήμερα, και αφού έχει διασχίσει με μια μηχανή 250 κυβικών περισσότερα από 46.000 χιλιόμετρα περνώντας από την Τουρκία, το Ιράν, το Πακιστάν και το Νεπάλ, βρίσκεται στην Ινδία, ετοιμάζοντας το ταξίδι της επιστροφής για την Ελλάδα. «Σπούδασα πληροφορική, αλλά τις πραγματικές μου σπουδές τις κάνω τώρα, όσο ταξιδεύω», σημειώνει ο Ηλίας, που για να μαζέψει τα απαραίτητα χρήματα για το ταξίδι δούλεψε σκληρά- 10 έως 16 ώρες την ημέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο Ηλίας ξεκίνησε το ταξίδι για την Ινδία, τη χώρα των «ιερών αγελάδων», πέρυσι στις 14 Απριλίου από τη Θεσσαλονίκη. «Οι περισσότεροι γι΄ αυτή τη διαδρομή κάνουν οκτώ με δέκα χιλιάδες χιλιόμετρα. Δεν μου αρέσει απλά να διασχίζω τις χώρες. Κάνω μεγάλους κύκλους και πηγαίνω σε απομακρυσμένα χωριά, σε μέρη που δεν έχουν δει ξένο. Κατεβαίνω από τη μηχανή και επιδιώκω να γνωρίζω τους ανθρώπους που ζουν στον κόσμο μας. Αυτά είναι τα αξιοθέατα που θέλω να δω».
«Δεν με πίστευαν»
Όταν ανακοίνωσε την απόφασή για το ταξίδι στους γονείς του, δυσκολεύτηκαν να τον πιστέψουν. «Νόμιζαν ότι είναι ένα όνειρο θερινής νυκτός. Όταν σιγά σιγά είδαν ότι παλεύω γι΄ αυτό, άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι θα το κάνω. Το σπουδαίο είναι ότι παρόλο που θα με ήθελαν κοντά τους, σέβονται τις επιλογές μου και χαίρονται να με βλέπουν ευτυχισμένο. Ακόμα και έμπειροι μοτοσυκλετιστές με διαβεβαίωναν πως η μηχανή μου με τον μικρό κινητήρα αποκλείεται να αντέξει». Όταν βρίσκεται σε απομακρυσμένες περιοχές μαγειρεύει σε μια μικρή εστία που κουβαλάει πάντα μαζί του. Στην Ινδία, που είναι πυκνοκατοικημένη, βρίσκει εστιατόρια- όχι πολυτελή- όπου μπορεί να απολαμβάνει ένα πλήρες γεύμα με 0,30- 1,50 ευρώ. Όσον αφορά τον ύπνο, ο Ηλίας δεν έχει και πολλές απαιτήσεις. «Προτιμώ να κοιμάμαι στο αντίσκηνό μου στην όμορφη φύση. Στην Ινδία πάλι δύσκολα βρίσκω μη κατοικημένες περιοχές και έτσι κοιμάμαι σε φτηνά μεν, βρώμικα δε ξενοδοχεία που κοστίζουν από 0,50- 3 ευρώ ή σε σπίτια Ινδών τους οποίους γνωρίζω μέσω του Διαδικτύου».
Μέχρι στιγμής ο Ηλίας έχει ξοδέψει 5.000 ευρώ, δηλαδή περίπου 400 ευρώ τον μήνα. «Λιγότερα απ΄ όσα ξοδεύει ο μέσος Έλληνας στο σπίτι του. Το ακριβότερο κομμάτι είναι η προετοιμασία που έκανα στην Ελλάδα. Ξόδεψα περίπου 12.000 ευρώ συμπεριλαμβανομένης της μοτοσυκλέτας και του εξοπλισμού που έχω μαζί μου: ανταλλακτικά, εργαλεία, αντίσκηνο, υπνόσακο, μαγειρικά σκεύη και εστία και τουριστικούς οδηγούς». Οι δυσκολίες του ταξιδιού είναι πολλές. Το λάστιχο έχει σκάσει 15 φορές, τα μπλεξίματα με την αστυνομία αποτελούν δεδομένο, ο πονοκέφαλος από τον καυτό ήλιο σύνηθες φαινόμενο. «Η μεγαλύτερη δυσκολία, όμως, είναι ότι δεν έχω μαζί μου το κορίτσι μου», σημειώνει ο Ηλίας.
«Με έβαλαν σπίτι τους»
Αυτό που, όπως υποστηρίζει, θα του μείνει αξέχαστο είναι η φιλοξενία των Ιρανών, που του έχουν χαρίσει τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής του. «Έκανα μερικούς από τους καλύτερούς μου φίλους. Σαν διαμάντι ξεχωρίζει ο Αχμέτ από το Αχβάζ. Δεν ήξερε ούτε να με χαιρετήσει στα αγγλικά, αλλά με έβαλε αμέσως στην οικογένειά του χωρίς να ξέρει τίποτα για μένα. Τη μέρα που έφυγα τα μάτια του ήταν δακρυσμένα. Ούτε αγγλικά ούτε καμιά άλλη γλώσσα χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή», σημειώνει ο Ηλίας. Πέρα από τους ανθρώπους, όμως, δεν θα ξεχάσει ποτέ τα πανέμορφα Ιμαλάια. «Απολύτως έρημα βουνά, γαλάζιες λίμνες, κρυστάλλινα ποταμάκια και όλα αυτά από τα 3.500 μέτρα ύψος μέχρι τα 5.602.
«Άπειρες ώρες είμαι μόνος και σκέφτομαι»
Μόλις 24 χρόνων και έχει διασχίσει με μηχανή 46.000 χλμ. από την Ελλάδα στην Ινδία
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Θόδωρος Νικολάου thnikolaou@dolnet.gr
«Κολύμπι, βόλτες στην απέραντη και έρημη αμμουδιά με τη μοτοσυκλέτα, κατασκήνωση βλέποντας τον ροδοκόκκινο ήλιο να σβήνει σιγά σιγά μέσα στη θάλασσα και ύπνος κάτω από τ΄ αστέρια, στην αμμουδιά, έξω από το αντίσκηνο, ακούγοντας το κύμα». Λίγες γραμμές από το ημερολόγιο του Ηλία Βροχίδη
«Από μικρός ήθελα να ταξιδεύω μόνος μου σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της γης. Τότε οι μεγάλοι μού μάθαιναν ότι είναι ανέφικτο. Διαπίστωσα ότι απλώς δεν ήξεραν». Ο Ηλίας Βροχίδης είναι μόλις 24 χρόνων και ήδη έχει εκπληρώσει κατά το ήμισυ το παιδικό του όνειρο.
Σήμερα, και αφού έχει διασχίσει με μια μηχανή 250 κυβικών περισσότερα από 46.000 χιλιόμετρα περνώντας από την Τουρκία, το Ιράν, το Πακιστάν και το Νεπάλ, βρίσκεται στην Ινδία, ετοιμάζοντας το ταξίδι της επιστροφής για την Ελλάδα. «Σπούδασα πληροφορική, αλλά τις πραγματικές μου σπουδές τις κάνω τώρα, όσο ταξιδεύω», σημειώνει ο Ηλίας, που για να μαζέψει τα απαραίτητα χρήματα για το ταξίδι δούλεψε σκληρά- 10 έως 16 ώρες την ημέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο Ηλίας ξεκίνησε το ταξίδι για την Ινδία, τη χώρα των «ιερών αγελάδων», πέρυσι στις 14 Απριλίου από τη Θεσσαλονίκη. «Οι περισσότεροι γι΄ αυτή τη διαδρομή κάνουν οκτώ με δέκα χιλιάδες χιλιόμετρα. Δεν μου αρέσει απλά να διασχίζω τις χώρες. Κάνω μεγάλους κύκλους και πηγαίνω σε απομακρυσμένα χωριά, σε μέρη που δεν έχουν δει ξένο. Κατεβαίνω από τη μηχανή και επιδιώκω να γνωρίζω τους ανθρώπους που ζουν στον κόσμο μας. Αυτά είναι τα αξιοθέατα που θέλω να δω».
«Δεν με πίστευαν»
Όταν ανακοίνωσε την απόφασή για το ταξίδι στους γονείς του, δυσκολεύτηκαν να τον πιστέψουν. «Νόμιζαν ότι είναι ένα όνειρο θερινής νυκτός. Όταν σιγά σιγά είδαν ότι παλεύω γι΄ αυτό, άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι θα το κάνω. Το σπουδαίο είναι ότι παρόλο που θα με ήθελαν κοντά τους, σέβονται τις επιλογές μου και χαίρονται να με βλέπουν ευτυχισμένο. Ακόμα και έμπειροι μοτοσυκλετιστές με διαβεβαίωναν πως η μηχανή μου με τον μικρό κινητήρα αποκλείεται να αντέξει». Όταν βρίσκεται σε απομακρυσμένες περιοχές μαγειρεύει σε μια μικρή εστία που κουβαλάει πάντα μαζί του. Στην Ινδία, που είναι πυκνοκατοικημένη, βρίσκει εστιατόρια- όχι πολυτελή- όπου μπορεί να απολαμβάνει ένα πλήρες γεύμα με 0,30- 1,50 ευρώ. Όσον αφορά τον ύπνο, ο Ηλίας δεν έχει και πολλές απαιτήσεις. «Προτιμώ να κοιμάμαι στο αντίσκηνό μου στην όμορφη φύση. Στην Ινδία πάλι δύσκολα βρίσκω μη κατοικημένες περιοχές και έτσι κοιμάμαι σε φτηνά μεν, βρώμικα δε ξενοδοχεία που κοστίζουν από 0,50- 3 ευρώ ή σε σπίτια Ινδών τους οποίους γνωρίζω μέσω του Διαδικτύου».
Μέχρι στιγμής ο Ηλίας έχει ξοδέψει 5.000 ευρώ, δηλαδή περίπου 400 ευρώ τον μήνα. «Λιγότερα απ΄ όσα ξοδεύει ο μέσος Έλληνας στο σπίτι του. Το ακριβότερο κομμάτι είναι η προετοιμασία που έκανα στην Ελλάδα. Ξόδεψα περίπου 12.000 ευρώ συμπεριλαμβανομένης της μοτοσυκλέτας και του εξοπλισμού που έχω μαζί μου: ανταλλακτικά, εργαλεία, αντίσκηνο, υπνόσακο, μαγειρικά σκεύη και εστία και τουριστικούς οδηγούς». Οι δυσκολίες του ταξιδιού είναι πολλές. Το λάστιχο έχει σκάσει 15 φορές, τα μπλεξίματα με την αστυνομία αποτελούν δεδομένο, ο πονοκέφαλος από τον καυτό ήλιο σύνηθες φαινόμενο. «Η μεγαλύτερη δυσκολία, όμως, είναι ότι δεν έχω μαζί μου το κορίτσι μου», σημειώνει ο Ηλίας.
«Με έβαλαν σπίτι τους»
Αυτό που, όπως υποστηρίζει, θα του μείνει αξέχαστο είναι η φιλοξενία των Ιρανών, που του έχουν χαρίσει τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής του. «Έκανα μερικούς από τους καλύτερούς μου φίλους. Σαν διαμάντι ξεχωρίζει ο Αχμέτ από το Αχβάζ. Δεν ήξερε ούτε να με χαιρετήσει στα αγγλικά, αλλά με έβαλε αμέσως στην οικογένειά του χωρίς να ξέρει τίποτα για μένα. Τη μέρα που έφυγα τα μάτια του ήταν δακρυσμένα. Ούτε αγγλικά ούτε καμιά άλλη γλώσσα χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή», σημειώνει ο Ηλίας. Πέρα από τους ανθρώπους, όμως, δεν θα ξεχάσει ποτέ τα πανέμορφα Ιμαλάια. «Απολύτως έρημα βουνά, γαλάζιες λίμνες, κρυστάλλινα ποταμάκια και όλα αυτά από τα 3.500 μέτρα ύψος μέχρι τα 5.602.
«Άπειρες ώρες είμαι μόνος και σκέφτομαι»