24/02/1981

[panavour]

40 χρονια πριν ,για οσους ζουσαν τοτε αθηνα και περιξ.

https://www.protothema.gr/stories/article/764397/24-fevrouariou-1981-o-seismos-ton-alkuonidon/

[karellen]

Ημουνα στη Barbarella εκείνη την ώρα,είχε χορό ένα Λύκειο.

[TONYBANDIT]

Ημουνα στη Barbarella εκείνη την ώρα,είχε χορό ένα Λύκειο.

Είχε και Τρίτες χορούς τότε? Εγω γ γυμνασίου ήμουνα και δεν θυμάμαι. Την άλλη χρονιά ξεκίνησα να πηγαίνω.

[karellen]

Είχε και Τρίτες χορούς τότε? Εγω γ γυμνασίου ήμουνα και δεν θυμάμαι. Την άλλη χρονιά ξεκίνησα να πηγαίνω.

Ήταν κοντά οι Απόκριες και είχε συνέχεια χορούς.

Θυμάμαι που ακούστηκε ένα υπόκωφο βουητό και έτριζαν όλα τα ποτήρια και τα μπουκάλια στο μπαρ.Για ένα κλάσμα σκέφτηκα ότι συντόνιζαν τα τεράστια ηχεία της ντίσκο αλλά όταν άρχισαν να σπάνε γυαλιά τότε καταλάβαμε τι τρέχει.
Εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι μέχρι να βγούμε έξω,λίγα λεπτά,η Συγγρού είχε γεμίσει κυριολεκτικά από αυτοκίνητα τα οποία πήγαιναν φυσικά σημειωτόν.Κόρνες-φωνές-πανικός.

[DrBig]

Το θυμαμαι σα και τωρα. Εβλεπα στην τηλεοραση στρατηγο Βαρτανη η κατι τετοιο, εχω μπερδεψει τις δεκαετιες πλεον :lol:

[karellen]

Το θυμαμαι σα και τωρα. Εβλεπα στην τηλεοραση στρατηγο Βαρτανη η κατι τετοιο, εχω μπερδεψει τις δεκαετιες πλεον :lol:

Το τερμάτισες!:lol:

[doctor_john]

μήπως είχε βιονική γυναίκα ή κάποιο άλλο απο Βαρτάνη; θυμάμαι που είχα φάει ξυλιές για να πέσω για ύπνο
και μετά ήθελε όλη η γειτονιά να με παίρνει αγκαλιά και εγώ τους έλεγα ότι έχω μαγουλάδες και φρικάρανε :lol:

[DrBig]

μήπως είχε βιονική γυναίκα ή κάποιο άλλο απο Βαρτάνη; θυμάμαι που είχα φάει ξυλιές για να πέσω για ύπνο
και μετά ήθελε όλη η γειτονιά να με παίρνει αγκαλιά και εγώ τους έλεγα ότι έχω μαγουλάδες και φρικάρανε :lol:

Ειλικρινα δε θυμαμαι. Βαρτανη σιγουρα οχι παντως, αυτον τον ειχε πιο πριν, στην εισβολη στην Κυπρο, που επισης θυμαμαι.

[thunder ace]

Πιθανόν ο πιο μεγάλος φόβος που έχω νιώσει στην ζωή μου.
Απέκτησα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα.
Έκανα να ανέβω στο σπίτι μου (για να κοιμηθώ βράδυ)πάνω από έξη μήνες.
Κοιμόμουν στο φορτηγό του πατέρα μου.
Αλήθεια λέω.

[karellen]

Πιθανόν ο πιο μεγάλος φόβος που έχω νιώσει στην ζωή μου.
Απέκτησα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα.
Έκανα να ανέβω στο σπίτι μου (για να κοιμηθώ βράδυ)πάνω από έξη μήνες.


Αυτό μου συνέβη το '86 της Καλαμάτας.

[George_M.]

Εμείς ερχόμαστε στο κατόπι με το 1988 Οκτώβρη κ Κυριακή μεσημέρι..με κόκορα κοκκινιστό..
Δεν έμεινε κεραμίδι όρθιο..
https://www.oasp.gr/node/2562

[thunder ace]

Αδερφέ μου ..πόσο σε καταλαβαίνω.:a10:

[TONYBANDIT]

Το θυμαμαι σα και τωρα. Εβλεπα στην τηλεοραση στρατηγο Βαρτανη η κατι τετοιο, εχω μπερδεψει τις δεκαετιες πλεον :lol:
Το φως του Αυγερινού έβλεπε η μισή Ελλάδα.Η άλλη μισή το άλλο κανάλι της ΕΡΤ.Δεν υπήρχε τίποτα άλλο 2 κανάλια είχαμε τότε.

[KonstantinS]

Στην ιδια αυλη δυο σπιτια το πατρικο μου και του παπου μου.
Με το που γινεται ο σεισμος βγαινουμε ολοι στην αυλη εκτος του παπου που συνεχειζει τον υπνο του τρεχει ο πατερας μου τον ξυπναει και βγαινουν εξω ,αμεσως ακουγετε ενας δΥνατος θορυβος , εχει καταρευση ολος ο ανατολικος τοιχος πανω στο κρεβατι του παπου.
Το πατρικο σπιτι (μονοκατοικια)αθικτο αλλα το διπλα σπιτι (τριοροφο)εχει παρει κλιση (κατα τους μηχανικους του ελενχου με γημνο ματι δεν φαινοταν) και γι αυτο μενουμε σε λιομενη ιδιοκατασκευη του πατερα μου σε αγρο εντος τον ΜΕΓΑΡΩΝ για 4 μηνες μεχρι να επισκευαστη .
Ο δευτερος σεισμος (ο πρωτος μετασεισμος) εαν και βρισκομουν πλεον στην υπαιθρο με τρομοκρατησε περισοτερο λογο τησ δειαρκειας του και ηταν αυτο που εριξε και τα περισοτερα σπιτια στα ΜΕΓΑΡΑ.

[Bowleno]

Το θυμάμαι σαν χθες... 14 ήμουν, μας μάζεψε ο γέρος μου και μας πήγε για.... ασφάλεια στο μαγαζί του (έκανε λούστρα επίπλων) το οποίο μαγαζί ήταν μια ετοιμόρροπη μονοκατοικία του....1930 και στην ταράτσα της έβοσκαν πρόβατα με τόσο γρασίδι που είχε :cry:
Ρε πατέρα, ασφάλεια.... εδώ; κάποιο λάθος κάνεις νομίζω :lol: Σκάσε μου λέει, ανασταστώνεις τον γυναικείο πληθυσμό (μάνα και αδελφή) :bawl:

Και για την ιστορία, η μονοκατοικία στέκει ακόμα εκεί, αγέρωχη, έχοντας "φάει" 3 ακόμα καλούς σεισμούς από τότε....

[lospsi]

Έχω μνήμες από τότε παρότι ήμουν τριών, θυμάμαι να είμαι στην αγκαλιά του πατέρα μου, κάποιες σκόρπιες εικόνες όπως κατεβαίναμε τα σκαλιά να βγούμε έξω.